W języku włoskim występuje bardzo wiele czasowników nieregularnych, których odmiana różni się od podstawowych trzech typów koniugacyjnych.
Różnice najczęściej występują w zamianie końcówek, a także w temacie czasownika. Nieregularność może przejawiać się w całej odmianie lub tylko dla określonych osób. Najwięcej czasowników nieregularnych występuje w II koniugacji (czyli zakończonych na "-ere").
Poniżej zamieszczamy odnośniki do tabel z odmianami czasowników nieregularnych.