Czasownik posiłkowy jest częścią mowy, która służy tylko do tworzenia konstrukcji gramatycznych i nie jest tłumaczona na język polski. W języku włoskim czasowniki posiłkowe avere i essere umożliwiają tworzenie czasów złożonych. Poprzedzają one czasownik główny. Niezmiernie ważnym jest, by wiedzieć, które czasowniki należy używać z essere, a które występują po avere. Należy wspomnieć, że niektóre czasowniki odmieniają się z avere lub essere w zależności od sytuacji.
Przykłady
Ho cominciato a lavorare. - Rozpoczęłam pracę.
L’anno scolastico è cominciato. - Rozpoczął się rok szkolny.
Ho finito la lezione. - Skończyłem lekcję.
La lezione è finita. - Lekcja się skończyła.
Ho passato un mese magnifico. - Spędziłem wspaniały wieczór.
Sono passati molti anni. - Minęło wiele lat.
Ho cambiato la scuola. - Zmieniłam szkołę.
I tempi sono cambiati. - Czasy się zmieniły.
Czasowniki pomocnicze dovere, potere, volere
Czasowniki pomocnicze (modalne) dovere (musieć), potere (móc) i volere (chcieć) odmieniają się z tym czasownikiem posiłkowym, z którym odmienia się czasownik główny.
Na przykład:
siamo dovuti andare - musieliśmy pójść
abbiamo potuto dormire - mogliśmy spać
Uwaga!!!
Czasownik passare użyty wraz z essere oznacza "przemijać", natomiast z avere "spędzać".
|